Sabine Hagedoren : Ohlala, dat is lang geleden!

«Ohlala, dat is lang geleden!», lacht weervrouw Sabine Hagedoren wanneer ze aan de crashtest van Klasse begint. Als ex-leerkracht en toekomstige mama liggen opvoeding en onderwijs haar na aan het hart. «Ik weet dat velen ontevreden zijn over hun schooltijd, maar ik ging ontzettend graag naar school. Mijn leraars waren allemaal gemotiveerd, zelfs al was het lastig om mijn klas met 25 permanent kwebbelende kippen te boeien.»Klasse: «Je hebt zeven jaar les gegeven. Heb je je ooit afgevraagd of het voor jongeren nut heeft om de tabel van Mendeljev te kennen?» Sabine Hagedoren: «Niet elke jongere heeft daar evenveel aan, da's waar. Mijn TSO-ers met maar één uurtje 'wetenschappelijke vorming' zagen daar soms het nut niet van in. Ik deed veel proefjes, want hoe interactiever de les, hoe beter leerlingen opletten. Daar liep wel eens iets mis, wat de leerlingen natuurlijk spannend vonden. Chemie hoeft niet saai te zijn. Misschien interesseert de amoebe je niet, maar 'het seksleven van het pantoffeldiertje' spreekt toch iedereen aan? Het is aan de leraar om een interessante draai te geven aan saaie leerstof. En misschien hebben de meeste jongeren die schoolse kennis in hun latere leven nooit meer nodig, maar daarom vind ik de leerstof nog niet overbodig. Leren op zich is immers een waardevol proces: je traint er je hersens mee en je leert gaandeweg wat je interesses zijn. Hoe breder de waaier, hoe beter.»Klasse: «Over enkele maanden word je mama. Welke taken zie je voor jezelf als ouder en wat is meer het terrein van de school?»Sabine Hagedoren: «Ik vind dat scholen en ouders partners zijn in de opvoeding. Kinderen zitten tenslotte acht uur per dag in de klas. In de klas moeten kinderen niet alleen kennis opdoen, maar ook waarden leren zoals eerlijkheid en respect, en een attitude kweken zoals 'sportief zijn' en 'leren leren'. Als ze dat alleen van thuis meekrijgen, blijft het niet hangen. Anderzijds mogen ouders de opvoeding niet helemaal op de school afwentelen. Ik hou van een strenge opvoeding. Zelf zat ik op een uniformschool en mijn ouders waren zelf ook niet mals. Ze hebben mij altijd duidelijk gemaakt dat als je iets wil bereiken in het leven, je ervoor moet gaan. Die houding wil ik mijn kind ook bijbrengen, maar het tegelijkertijd vrij laten. Als leraar heb ik te vaak gezien hoe sommige ouders hun eigen dromen projecteren op hun kinderen en dan per se willen dat hun zoon, die een gepassioneerde tekenaar is, toch boekhouder wordt… Streng maar rechtvaardig opvoeden, dat is mijn ideaal, met respect voor de keuzes die een kind uit zichzelf maakt. Zelfs al was mijn moeder op haar veertiende gestopt met school en was mijn pa een arbeider, toch steunden ze mij toen ik aan de universiteit scheikunde wou studeren. Thuis heb ik mijn studiekeuzes nooit moeten verdedigen, wel op school. Zo wilde de directeur mij in het secundair de richting handel doen volgen, zelfs al wou ik zelf absoluut wetenschappen studeren. De school koos niet op basis van mijn punten of ambities, maar ging enkel af op mijn sociale herkomst.»Klasse: «Je bent als weervrouw een BV geworden. Heb je op school behalve kennis ook vaardigheden geleerd om daarmee om te gaan?»Sabine Hagedoren: «Goh, ik ben nooit een verlegen meisje geweest, dat ligt niet in mijn karakter… (lacht uitbundig) Wel is het belangrijk dat leraars je positief bekrachtigen en niet enkel de rode balpen hanteren. Als leraar moet je 'proficiat!' op een toets durven zetten. Leraars die je stimuleren, kunnen het verschil maken. Dat ik zelf voor de klas had gestaan, maakte voor mij de stap naar de camera veel makkelijker. Als leraar spreek je immers voor een levend publiek en krijg je meteen feedback. Vooral tijdens het eerste schooljaar had ik last van plankenkoorts. Ik heb lesgegeven tot 1997. Tot dan had ik op verschillende scholen tegelijk gestaan, zonder vaste benoeming. Lange tijd was mijn tv-werk te combineren met de school, maar toen ik moest kiezen, werd het toch radio en tv. Niet dat ik nu opnieuw voor de klas wil staan, maar ik heb het echt heel graag gedaan.»Bron: klasse.be, september 2005